Hindemitov pristup formi i tonalnom jeziku u tri klavirske sonate
Title
Hindemitov pristup formi i tonalnom jeziku u tri klavirske sonate
Description
U master radu, pod naslovom Hindemitov pristup formi i tonalnom jeziku u tri
klavirske sonate, istražen je kompozitorski jezik i pristup klasičarskim formalnim
tendencijama kod njemačkog kompozitora XX vijeka, Paula Hindemita. Analizirane su tri
klavirske sonate koje su napisane iste godine, 1936. Hindemitov harmonski jezik odlikuju
proširena tonalnost i „viještački“ građeni tonski nizovi. S toga se kao najbolja alatka pri
analitičkom sagledavanju Hindemitove muzike svakako nameće princip određenja tonskih
centara upravo pomoću Hindemitove teorije o harmoniji. Oslonac na određenje tonskih
centara je od velikog značaja za dalja promišljanja u oblasti muzičke forme, sagledavanje
formalnih obrazaca, te odnosa dijelova i odsjeka unutar forme.
Ipak, poimanje forme zahtjeva određena razgrničenja unutar muzičkog toka. U toku
analize Hindemitovih klavirskih sonata evidentirano je da pojedine granice imaju izrazito
funkcionalan slijed sazvučja sa jasno definisanim tonskim centrom (akordski tip kadence
blizak tonalnim postulatima), a isto tako postoje i granice koje se opiru bilo kakvom pokušaju
klasifikacije i kategorizacije naspram nama poznatih završetaka u tonalnoj muzici (linearni
vid završetka).
Primarni cilj je prikazati tretman forme u klavirskim sonatama Hindemita, koje se
uveliko oslanjaju na tradicionalne postulate formalnih obrazaca iz klasicizma. U tom pogledu
evidentirani su formalni obrasci, kako što su sonatni oblik, oblik pjesme, rondo i fugato sa
fokusom na odnose dijelova i odsjeka koji čine novu, Hindemitovu praksu u tretmanu
formalnih postupaka. Dijelovi i odsjeci primarno i dalje počivaju na konceptu muzičke
rečenice, njene integracije primarno u period i dezintegracije u fragmentarnu strukturu.
klavirske sonate, istražen je kompozitorski jezik i pristup klasičarskim formalnim
tendencijama kod njemačkog kompozitora XX vijeka, Paula Hindemita. Analizirane su tri
klavirske sonate koje su napisane iste godine, 1936. Hindemitov harmonski jezik odlikuju
proširena tonalnost i „viještački“ građeni tonski nizovi. S toga se kao najbolja alatka pri
analitičkom sagledavanju Hindemitove muzike svakako nameće princip određenja tonskih
centara upravo pomoću Hindemitove teorije o harmoniji. Oslonac na određenje tonskih
centara je od velikog značaja za dalja promišljanja u oblasti muzičke forme, sagledavanje
formalnih obrazaca, te odnosa dijelova i odsjeka unutar forme.
Ipak, poimanje forme zahtjeva određena razgrničenja unutar muzičkog toka. U toku
analize Hindemitovih klavirskih sonata evidentirano je da pojedine granice imaju izrazito
funkcionalan slijed sazvučja sa jasno definisanim tonskim centrom (akordski tip kadence
blizak tonalnim postulatima), a isto tako postoje i granice koje se opiru bilo kakvom pokušaju
klasifikacije i kategorizacije naspram nama poznatih završetaka u tonalnoj muzici (linearni
vid završetka).
Primarni cilj je prikazati tretman forme u klavirskim sonatama Hindemita, koje se
uveliko oslanjaju na tradicionalne postulate formalnih obrazaca iz klasicizma. U tom pogledu
evidentirani su formalni obrasci, kako što su sonatni oblik, oblik pjesme, rondo i fugato sa
fokusom na odnose dijelova i odsjeka koji čine novu, Hindemitovu praksu u tretmanu
formalnih postupaka. Dijelovi i odsjeci primarno i dalje počivaju na konceptu muzičke
rečenice, njene integracije primarno u period i dezintegracije u fragmentarnu strukturu.
Identifier
oai:fedora.unibl.org:o:2553
Type
References
Date
See all items with this value2022-12-08T12:20:19.691Z
Rights
http://creativecommons.org/licenses/by/2.0/at/legalcode
Subject
Paul Hindemit, Klavirska sonata, muzička forma, rečenica, završeci.
Position: 47526 (34 views)